Vesile, paye, rütbe, derece ve yakınlık anlamında bir kelimedir. Dini anlamlarından birisi, kişiyi Allah’a yaklaştıran amel demektir.
Vesile Kur’an-ı Kerim’de iki yerde geçer.
Birincisi, Maide suresinin 35. ayetidir ve mealen şöyledir; “Ey iman edenler! Allah’tan korkun, O’na yaklaşmaya vesile (yol) arayın ve yolunda cihad edin ki kurtuluşa eresiniz.”
İkincisi, İsra suresinin 57. ayetidir ve meali şöyledir:
“Bu insanların yalvardıkları o varlıkların Allah’a en yakın olanları bile Rablerine daha yakın olabilmek için vesile (yol) ararlar, O’nun rahmetini umar azabından korkarlar. Rabbinin azabı gerçekten sakınılması gereken bir azaptır.”
Peygamberimiz, vesilenin cennette bir makam olduğunu bildirmiş, şöyle buyurmuştur:
“Müezzini işittiğiniz vakit siz de onun dediğini söyleyin, sonra bana salavat getirin. Çünkü her kim bana bir defa salavat getirirse Allah ona o salavat sebebiyle on defa rahmet eder. Sonra Allah’tan benim için “vesile”yi isteyin. Zira “vesile” cennette bir makamdır ki Allah’ın kullarından bir tanesine layıktır. Umarım ki o bir kişi de ben olayım. Her kim benim için “vesile”yi isterse ona şefaatim vacip olur.”