Müslümanlar Medine’ye hicret etmeye başladıklarında Hz. Ebû Bekir de hicret için Hz. Peygamber’den izin istedi. Hz. Peygamber ise ona acele etmemesini, Allah’ın kendisine bir yol arkadaşı bulacağını söyledi. Bunun üzerine Hz. Ebû Bekir, Hz. Peygamber ile hicret etme şerefine nail olacağını anlayarak hazırlıklara başladı.
Bu konuşmadan dört ay sonra Ku-reyşli müşrikler Hz. Peygamber’i öldürmek için bir gece vakti evini kuşattılar. Hz. Peygamber ve arkadaşı Sevr Mağarasına doğru yola çıkmışlardı. Müşrikler Hz. Peygamber’i aramaya koyuldular ve Sevr Mağarasının önü-
ne kadar geldiler. O kadar yaklaştılar ki eğilip baksalar Hz. Peygamber’i göreceklerdi. Canından çok sevdiği biricik peygamberine zarar geleceği endişesiyle Hz. Ebû Bekir korkuya kapıldı. Hz. Peygamber ise tevekkülle “Üzülme, Allah bizimledir.” (Tevbe, 9/40) diyerek arkadaşını teselli etti. Ardından Medine’ye birlikte hicret ettiler.
Hz. Ebû Bekir ile Hz. Peygamber’in aralarındaki muhabbet bu yolculukta daha da güçlendi. Bu sebeple Sıddîk lakabı ile bilinen Hz. Ebû Bekir aynı zamanda mağara dostu, Hz. Peygamber’in can yoldaşı olarak da anılmaktadır.