Allahu Teâlâ şöyle buyurmuştur; “Sizin için kısasta hayat vardır, ey akıl sahipleri. Umulur ki korunursunuz.” (Bakara sûresi, 179)
Yine Allah Teâlâ şöyle buyurmuştur; “Ey îman edenler, katledilenlerde Allah size kısası farz kılmıştır. Hür insan karşılığında hür, köle karşılığında köle öldürülür.” (Bakara suresi 178)
— Enes r.a.’den rivayet edilmiştir; Bir Yahûdî, genç bir kızın başını iki taş arasında sıkıştırıp, yardı. Kızcağızı koma hâlinde Peygamber efendimizin yanına getirdiler. Peygamber efendimiz kıza: Bunu sana kim yaptı, filân mı veyâ falân mı? diye sordu. Bu sayılan isimlerin her biri için kız, başı ile işâret ederek, hayır ceyabını verdi. Yahûdi’nin adını söyleyince, başı ile, evet diye cevap verdi. Yahûdiyi getirdiler. Yahûdi suçunu itirâf etti. Peygamber (sav) de iki taşla yahûdi’nin başının yarılmasını emretti. Emrettiği gibi yahûdi’nin başını iki taşla yardılar. (Buhârî, Müslim, Ebû Dâvûd, Tirmizî, Neseî)
— Yine Enes r.a’den rivayet edilmiştir; Nadr’ın kızı, bir küçük kızın yüzüne şamar vurmuş ve ön dişlerinden birini kırmıştı. Peygamber (sav)’in yanına geldiler. Peygamber (sav)’de, aynı muâmelenin Nadr’ın kızına yapılmasını emretti. (Buhârî, Ebû Dâvûd)
— Yine Enes r.a.’den rivayet edilmiştir; Rubeyyi’in kız kardeşi Ümmü Hârise bir insanı yaralamıştı. Peygamber (sav)’e gelip, davâlaştılar. Hz Peygamber:
— Meşrû olan kısastır, buyurdular.
Ümmü Rebi’ dedi ki:
— Yâ Resûlallah, o kadına kısas olur mu? Vallahi ona kısas tatbik edilmez. (Yâni tatbik edilmesin, diyet versin.)
Resûlüllah (sav):
— Sübhânellah, yâ Ummerrebi’, kısas Allah’ın kitabıdır, buyurdular.
Ümmü Rebi’:
— Vallâhi o aslâ kısas edilmez, diye tekrar etti ve diyeti kabûl ettirinceye kadar, ısrarda bulundu. Bunun üzerine Peygamber (sav):
— Allah’ın kulları arasında öyleleri vardır ki, Allah’a kasem edip, ona yalvardığı vakit, Allah indindeki derecesi yüzünden, Allah onun duâsını kabul eder, buyurdular. (Buhârî, Müslim)
— Şeddad b. Evs r.a’den: Müşârünileyh şöyle demiştir; Resûlüllah (sav)’den iki şey hatırımda kaldı. Buyurdular ki: Allah her şeyi iyi yapmayı farz kılmıştır. Zu hâlde öldürdüğünüz zamanda dahi iyi bir şekilde öldürün. Boğazladığınız vakit de iyi bir şekilde boğazlayın ve hayvan kesen kimse, kestiği âleti iyice bilesin, hayvana eziyet vermesin. (Buhârî, Müslim, Ebû Dâvûd, TTirmizî, Neseî)