Rabbimizin Kur’an-ı Kerim’de bize öğrettiği dualardan biri de kendisine çocuk ihsan etmesi için Hz Zekeriya Peygamberin duasıdır.
Yaşı ilerlemiş olan Hazreti Zekeriya, kendisi oldukça yaşlı, karısı kısır olduğu hâlde, kendi ardından toplumu içinde imanı ayakta tutması için Allah’tan bir evlât istemişti.
“Hani o, Rabbine gizlice seslendiği zaman demişti ki: Rabbim! Şüphesiz kemiklerim gevşedi. Saçım sakalım ağardı. Sana yaptığım dualarda hiç mahrum olmadım. Gerçek şu ki ben, benden sonra gelecek akrabalarımın isyankâr olmalarından korkuyorum. Karım ise kısırdır. Bana kendi tarafından; bana ve Yakup hanedanına vâris olacak bir çocuk bağışla ve onu hoşnutluğuna ulaşmış bir kimse kıl.” (Meryem Suresi, 3-6. ayetler)
Yüce Allah, Zekeriya Peygamberin duasını kabul ettiğini şöyle bildirmektedir:
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ يَحْيَى وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ إِنَّهُمْ كَانُوا يُسَارِعُونَ
فِي الْخَيْرَاتِ وَيَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا وَكَانُوا لَنَا خَاشِعِينَ
“Biz de onun duasını kabul ettik ve kendisine Yahya’yı bağışladık. Eşini de doğurmaya elverişli kıldık. Onlar gerçekten hayır işlerinde yarışırlar, rahmetimizi umarak ve azabımızdan korkarak bize dua ederlerdi. Onlar bize derin saygı duyan kimselerdi.” (Enbiya Suresi, 90. ayet)