“Mağara Arkadaşları’’ manasına gelen Ashab-ı Kehf, Kur’an-ı Kerim’de hikayeleri anlatılan bir takım gençlerdir. Bunlar devrin inkarcı hükümdarı Dikyanus’dan kaçarak bir mağaraya sığınmış, yanlarında ismi Kıtmir olan köpekleriyle beraber orada 309 sene kalmışlardır. Yüce Allah insanların öldükten sonra tekrar diriltileceğine dair bir misal olsun diye o gençleri 309 yıl sonra yeniden diriltmiştir.
Ashab-ı Kehf’in hikayesi Kehf Suresi’nin başlarında anlatılır. Ayet-i Kerimelerde Allah’ın eşsiz güç ve kudreti, mağaraya sığınan o gençlerin vücutlarının asırlar boyunca nasıl çürümeden korunduğu ve böylece bu garip hadisenin o devirde yaşayan insanlar tarafından da öğrenildiği anlatılır.
Ashab-ı Kehfin yedi kişi ve isimlerinin Telmiha, Makselmina, Meslina, Mernus, Dedernus, Şazenus ve Keşeftatayuş olduğu rivayet edilir.
Bu mümin gençlerin sığındıkları mağaranın ise Tarsus, Efsus veya Dekinos’ta bulunduğu söylenmektedir. Hangi devirde yaşadıklarına dair kesin bir kayıt yoktur. Ancak olayın, Hz. İsa’dan sonra meydana geldiği sanılmaktadır.