Zühd; dünyaya, maddeye ve menfaate değer vermeme, kanaatkar olma, nefsi arzuları terk etme. Allah korkusuyla günahlardan kaçınıp kendisini ibadete vererek dünyadan el etek çekmektir. Diğer bir ifade ile Zühd, dünyaya, maddeye ve menfaate hak ettiğinden fazla değer vermeme, rağbet etmeme, kanaatkâr olma, her türlü dünyevî ve nefsânî zevke karşı koyarak kendini ibadete verme demektir. Rasûlullah Efendimiz (sav);
“Dünyada zâhidlik, ne helâli haram bilmek ne de malı mülkü terk etmekledir. Dünyada zâhidlik, ancak Allâh’ın mülkünde olana kendi elindekinden daha fazla îtimâd etmen (yani rızka değil, Razzâkʼa güvenmen); başına bir musîbet geldiği ve yakanı bırakmadığı müddetçe, onun ecir ve mükâfâtından son derece ümitvâr olmandır.” (Tirmizî, Zühd, 29/2340)